fale harmoniczne
Encyklopedia PWN
zespół metod służących do określania struktury materii, tj. rodzaju atomów, z których jest ona zbudowana i rozmieszczenia ich w przestrzeni.
fizyk austriacki, jeden z twórców mechaniki kwantowej.
zjawiska opt., w których polaryzacja elektr. ośr. materialnego zależy w sposób nieliniowy od natężenia pola elektr. fali świetlnej przechodzącej przez ten ośr.
częstość kątowa, częstość kołowa, pulsacja skalarna,
wielkość fiz. (oznaczana symbolem ω) charakteryzująca drgania harmoniczne i określająca szybkość zmian fazy drgania (drgania, fale);
czujnik, sensor:
wielkość fiz. stosowana do opisu zjawisk okresowych, np. drgań mech., akustycznych, prądu elektr., fal elektromagnetycznych;
